Open Source Content Management

Sulcorebutia

Szczegóły

Kategoria: Spojrzenia

Opublikowano: niedziela, 11, czerwiec 2017 12:30

Administrator

Odsłony: 1745

Sulkorebucje są popularne wśród kolekcjonerów, zwłaszcza tych, którzy na swoje kolekcje nie mogą poświęcić więcej miejsca niż to na swoim parapecie. Są to małe, krzewiące się kaktusy, chętnie kwitnące atrakcyjnymi kwiatami, o krótkich cierniach i wydłużonych areolach. Pochodzą głównie z centralnej części Boliwii. Zaletą Sulkorebucji jest to, że na małej powierzchni można skupić pokaźną ich liczbę, która w okresie kwit-nienia mieni się całą gamą barw kwiatów.

Sulkorebucje to kaktusy wysokogórske, z terenów, gdzie jest duża operacja słoneczna, a w nocy występują przymrozki. Sulcorebutie rosną na kamienistych zboczach, gdzie podłoże jest przepuszczalne, choć dość żyzne, i gdzie woda szybko odpływa, nawet po dużej ulewie, dlatego mieszanka podłoża do ich uprawy powinna być przepuszczalna, ale także w miarę żyzna. Dobre proporcje składników to 2 części kruszywa) np. pumeks, keramzyt, żwirek, piasek) do jednej części ziemi liściowej. Warto je nawozić lekko 2-3 razy w roku. Doniczki powinny być dość głębokie by pomieścić grube korzenie.

Sulkorebucje budzą się w kwietniu, i wtedy można je ostrożnie podlać, ale właściwy cykl podlewania rozpoczynamy w maju, i podlewamy co ok. 2 tygodnie, oczywiście gdy podłoże już zupełnie przeschnie. Mają one grube korzenie, wrażliwe na dłużej utrzymującą się wilgotność podłoża. W środku lata, przy najwyższych nocnych temperaturach, podlewanie wstrzymujemy. Sulkorebucje najlepiej rosną w temperaturze 20-25 oC w dzień. W ich środowisku są duże dobowe wahania temperatury, która czasem w nocy może spaść poniżej 0oC, dlatego należy dokładać starań, aby w okresie wegetacyjnym dobrze wietrzyć szklarnię w nocy. Podobnie jak to jest u Rebucii i Lobiwii, wysokie nocne temperatur hamują ich wzrost.

We wrześniu ograniczamy podlewanie. Ważne jest dobre wietrzenie – duża ilość świeżego powietrza jest kluczowa dla pomyślnego rozwoju roślin i tworzenia obfitego uciernienia, a rośliny te dobrze się czują na otwartym powietrzu. W czasie upałów warto je zraszać rano i wieczorem.

Ukorzenianie odrostów Sulkorebucji stosunkowo długo trwa – jak to zawsze jest w przypadku gatunków o zgrubiałych korzeniach. Nasiona dość szybko tracą kiełkowalność, dlatego należy je siać jak najszybciej po zbiorze. Wysiew najlepiej prowadzić w temperaturze ok. 20-25 oC.

Zimować Sulkorebucjie najlepiej jest w temperaturach ok. 5 oC i sucho. Lekkie i krótkie przymrozki im nie zaszkodzą.

Według badań ostatnich lat rodzaj Sulcorebutia nie stanowi odrębnego rodzaju, i jest umieszczany bądź to w rodzaju Weingartia (The Taxonomy of Cactaceae, 2015), bądź to – razem z rodzajem Weingartia – w rodzaju Rebutia (CITES Cactaceae Checklist, 3-rd edition, 2016). Można jednak przypuszczać, że ze względu na swoją popularność i urodę, rośliny te jeszcze długo będą przez kolekcjonerów wymieniane pod nazwą Sulcorebutia. Liczba gatunków nie jest ustalona, stale też opisywane są nowe, można tę liczbę jednak szacować na ok. 50. Najpopularniejszą jest S. rauschii.

Sulcorebutia rauschii

Sulcorebutia gemmae PHA 510B

Sulcorebutia tiraquensis SE 182a

• « poprz.
• nast. »