Rebutia

 

Historia klasyfikacji rodzaju Rebutia z pewnością należy do tych najbardziej pogmatwanych w rodzinie kaktusów. Rebucje znane jako te w najbardziej ścisłym sensie to rebucje w ujęciu Backeberga, jednak już bardzo wcześnie Britton i Rose w rodzaju Rebutia umieścili także gatunki późniejszych rodzajów Aylostera i Mediolobivia. Te dwa ostatnie rodzaje tradycyjnie zawsze były uważane za pokrewne „ścisłym” rebucjom, jednak najbardziej znana praca ostatnich lat – The New Cactus Lexicon do Rebutia włączała nie tylko Aylostery i Mediolobiwie, ale również rodzaje Weingartia i Sulcorebutia.

Czytaj więcej: Rebutia

Sulcorebutia

 

 

Sulkorebucje są popularne wśród kolekcjonerów, zwłaszcza tych, którzy na swoje kolekcje nie mogą poświęcić więcej miejsca niż to na swoim parapecie. Są to małe, krzewiące się kaktusy, chętnie kwitnące atrakcyjnymi kwiatami, o krótkich cierniach i wydłużonych areolach. Pochodzą głównie z centralnej części Boliwii. Zaletą Sulkorebucji jest to, że na małej powierzchni można skupić pokaźną ich liczbę, która w okresie kwit-nienia mieni się całą gamą barw kwiatów.

Czytaj więcej: Sulcorebutia

Astrophytum asterias

 

 

Astrophytum asterias bezsprzecznie należy do najpopularniejszych kaktusów w kolekcjach. Na zdjęciu celowo została przedstawiona roślina, która nie kwitnie, tak aaby pokazać to za co gatunek ten jest lubiany  - chodzi o piękną bezcierniową płaskokulistą sylwetkę, pokrytą drobnymi białymi kropkami. 

Czytaj więcej: Astrophytum asterias

Epithelantha micromeris

 

 

Nie wiadomo ile jest gatunków w rodzaju Epithelantha – może dwa, może sześć, a może inna liczba – botanicy jeszcze tego nie ustalili. Wszystkie epithelanthy wyglądają bardzo podobnie – to bardzo małe kaktusy z drobniutkimi cierniami gęsto zakrywającymi ich drobne korpusy. Niezależnie o tego ile jest gatunków, najważniejszym z nich zawsze będzie najbardziej rozpowszechniona w przyrodzie Epithelantha micromeris, która szeroko występuje - na południu USA – w Teksasie, Nowym Meksyku i Arizonie, oraz na północy Meksyku - w stanach Chihuahua, Coahuila i Nuevo Leon.

Czytaj więcej: Epithelantha micromeris

Copiapoa humilis


 

Większość gatunków rodzaju Copiapoa niestety nie należy do najprostszych w uprawie kaktusów. Jest jednak kilka wyjątków, które nie powinny sprawiać trudności początkującym kaktusiarzom. Jednym z nich jest Copiapoa humilis, gatunek, którego typowa odmiana rośnie wokół chilijskiego miasta Paposo. 

Czytaj więcej: Copiapoa humilis

Gymnocalycium berchtii

 

Gymnocalycium to rodzaj dość popularny wśród kaktusowych kolekcjonerów z uwagi na łatwość uprawy w naszym klimacie, łatwość kwitnienia, i duży wybór gatunków. Gymnocalycia mają zgrabne kształty korpusów, niestety kolorystyka kwiatów jest dość monotonna – kwiaty większości gatunków są białe lub białe z lekkim różowym odcieniem.

Czytaj więcej: Gymnocalycium berchtii

Echinocactus horizonthalonius

 

Echinocactus horizonthalonius należy do jednych z bardziej rozprzestrzenionych w przyrodzie kaktusów. Występuje na szerokich obszarach północnego Meksyku i południowego zachodu USA. Tworzy zgrabne kuliste sylwetki, z atrakcyjnym uciernieniem, i często o niebieskawej barwie naskórka. A jeśli jeszcze do tego zakwitnie swoim pięknym dużym fioletowo-różowym kwiatem to... trudno o lepszą „reklamę” rodziny Cactaceae.

Czytaj więcej: Echinocactus horizonthalonius

Aloe barberae

 

 

Widniejący na zdjęciu obok sukulent to Aloe barberae, gatunek szeroko występujący w południowej Afryce. Jest to największy z aloesów, który może osiągnąć nawet do kilkunastu metrów wysokości i ok. 1m średnicy pnia. W starszym wieku A. barberae tworzy drzewa z szerokimi koronami (zdjęcie przedstawia egzemplarz młody). A. barberae szybko rośnie i jest prosty w uprawie i rozmnażaniu, również przez odrosty. Jest to doskonała roślina do ogródka z sukulentowymi "krzaczkami"

 

Czytaj więcej: Aloe barberae

Kaktus organowy

 

 

Trudno pisać o tak znanym kaktusie, jakim jest Stenocereus thurberi. Mało - nie wypada, dużo - nie starczyłoby miejsca. Kilka lat temu amerykański miłośnik kaktusów kolumnowych David Yetman napisał o S. thurberi ksiażkę - o tym jednym tylko gatunku! 

Czytaj więcej: Kaktus organowy

Dodatkowe informacje