Ceropegie z Madagaskaru

[skullman]

Po kilku stapeliowych z  Madagaskaru, swoją drogą całkiem oryginalnie wyglądających moją uwagę przykuły równie osobliwe ceropegie. Źródła obcojęzyczne uznają je za rośliny trudne a przynajmniej wymagające. Mam na myśli trzy gatunki: Ceropegia simoneae, C. bosseri oraz C. armandii. Czy ktoś z forumowiczów je uprawiał i mając praktyczne doświadczenie, może powiedzieć czy są one rzeczywiście trudne na tle innych roślin z rodziny Apocynaceae czy tylko trudne na tle innych przedstawicieli swojego rodzaju. Głównie mam na myśli ilość światła i temperatury jakie są niezbędne dla tych roślin bo nie chciałbym pchać się w coś co z góry jest skazane na niepowodzenie.

[Tomasz1]

Kwiaty ceropegii rzeczywiście są wyjątkowa, choć małe, ale wygląd samych roślin nigdy mnie nie zachęcał - niewiele tam widać sukulentyzmu.

[skullman]

Wiem, ale akurat te gatunki są dość oryginalne w wyglądzie, bardzo różnią się od innych przedstawicieli swojego rodzaju. Większość sukulenciarzy pewnie celuje w C. dichotoma ale ja nie mam warunków aby je uprawiać więc szukam czegoś, co nie dość, że jest małe to jeszcze wygląda naprawdę oryginalnie. Jeszcze czasami mam ochotę nabyć C. sandersonii, sama roślina może nieciekawa ale właśnie jak na ceropegię ma bardzo duże kwiaty i pewnie na północnym parapecie mogłaby rosnąć. No ale to już jako taka zapchajdziura tam, gdzie nic innego poza hoyami, ćmówkami czy innymi tego typu wynalazkami nie urośnie.

[BOB]

Cześć Sławku,
jestem świeżo po lekturze obszernego artykuły o Sokotrze i jej roślinności, który ukazał się w ostatnim numerze "Kaktusów i Innych". Myślę, że po jego przeczytaniu spojrzysz życzliwszym okiem również na rośliny z tego rejonu (ceropegii tam co nie miara), a jeśli nie możesz pozwolić sobie na C. dichotoma, ze względu na jej rozmiary, to polecam Cynanchum (Sarcostemma) socotranum.

[Tomasz1]

Rośliny z Sokotry rzeczywiście imponujace, i w ogóle z całego rejonu tzw. rogu Aftyki

[skullman]

Michał, ja już dawno interesowałem się florą sukulentyczną takich specyficznych miejsc jak właśnie Socotra, Kanary czy inne ale to musi pozostać w sferze ciekawostek bo w moich warunkach niemal nie wchodzi w grę porywać się na rośliny z Archipelagu Socotry bo one mają dość specyficzne wymagania a ja nie mam szklarni i nawet z moich ulubionych kaktusów rezygnuję powoli i przestawiam się na gatunki z Chile (i inne górskie) oraz niektóre inne sukulenty z RPA i południa Namibii czyli rosnących tam gdzie jednak zimne prądy przynoszą chłodne powietrze i rośliny nie mają takich wygórowanych wymagań bo takie mi po prostu rosną. To co może być ciepłolubne, ma rosnąć na parapecie, tak jak Aloe rauhii musi być małe i nie wymagać aż tak silnego słońca.

Tomaek, większość roślin z tamtego obszaru jest w naszych warunkach trudna w uprawie, nawet taki tolerancyjny rodzaj jak Euphorbia, gatunki z tamtego obszaru u nas są albo trudne albo niemal niemożliwe w uprawie na własnych korzeniach.

[Tomasz1]

mimo wszystko chętnie bym się dowiedział czy E. abdelkurii  trudno czy łatwo się uprawia. Nie wiem nawet czy gatunki z Sokotry rosną u nas w lecie czy w zimie !
Ja rownież z powodów nie optymalnych warunków slonecznych ograniczam się do poludniowoamerykańczyków, i trzymam je za oknami - okres wegetacyjny jest krótszy niż w szklarnii za to nie ma spoczynku letniego jak u wielu kaktusów w szklarnii

[skullman]

Rośnie w lecie. Jeśli masz szklarnię i ciepłe zimowisko to nie jest trudna roślina a przynajmniej tak inni się wypowiadają na jej temat ale z drugiej strony jak masz szklarnię to wiele roślin od razu staje się łatwiejszych chociaż niektóre wbrew pozorom trudniejsze.

Co mnie jednak zastanawia, to jak to możliwe, że tacy "starzy wyjadacze" potrzebowali specjalnego artykułu, żeby bliżej się zainteresować fascynującą florą tego osobliwego miejsca.

[Tomasz1]

Zwykle jest właśnie tak, że cżłowiek się interesuje dopiero po przeczytaniu jakiegoś artykułu O tym że sokotra jest bogata w sukulenty wiedziałem, miałem nawet kiedyś wydawnictwo przedstawiające zdjęcia całej tamtejszej sukulentowej flory - ale właśnie tylko zdjęcia - był to faktycznie album, nic więcej tam nie było (byla o nim krótka notka w KI swego czasu). Co do uprawy euforbii, także E. abdelkuri to nie zamierzam się w to bawić z braku miejsca, ciekawi mnie jednak czy mogłaby ona stać się produktem komercyjnym.