Nie wiem, czy w miniencyklopedii znajdzie się miejsce dla takich kaktusów ale popełniłem opis jednego z rodzajów:
Rhipsalis Gaertn.
Jest to rodzaj kaktusów epifitycznych a rzadziej litofitycznych sporadycznie rosnących na ziemi o ogromnym zasięgu geograficznym, występuje na ogromnym obszarze obu Ameryk z wyspami karaibskimi włącznie jednak centrum swojej bioróżnorodności osiąga w atlantyckim lesie deszczowym na terenie Brazylii. Jest to jedyny rodzaj z rodziny Cactaceae naturalnie występujący poza obszarem obu Ameryk; Rhipsalis baccifera ssp. horrida występuje w tropikalnej części Afryki, na Madagaskarze, Sri Lance i wielu innych wyspach na Oceanie Indyjskim a także w Indiach i Nepalu, gdzie jak się powszechnie uważa został zawleczony przez migrujące ptaki. Pozostałe podgatunki Rhipsalis baccifera zasiedlają ogromny obszar od Florydy przez Karaiby do północnej Argentyny. Pomimo ciągłych zmian w taksonomii można przyjąć, że w obecnym kształcie rodzaj ten liczy ponad trzydzieści gatunków a wiele z nich jest obecnie dość rzadkich w naturze, głównie ze względu na utratę siedlisk. Rhipsalisy albo nie posiadają cierni albo posiadają je bardzo delikatne i krótkie, na ogół białe, przypominające włoski. Pędy od płaskich, liściokształtnych do walcowatych, rozgałęziające się, swobodnie zwisające. Szczególnym wyglądem wyróżnia się Rhipsalis paradoxa, którego pędy składają się z naprzemiennie spłaszczonych odcinków. Kwiaty małe, najczęściej białe, niepozorne, owocem jest jagoda.
Niektóre gatunki w uprawie są bardzo rozpowszechnione nie tylko w kolekcjach ale również jako rośliny doniczkowe ze względu na swoje walory ozdobne oraz łatwość uprawy. Wymagają żyznego, organicznego ale przepuszczalnego podłoża dość szybko przesychającego, które powinno być stale wilgotne lecz nie zupełnie mokre. Jako rośliny epifityczne rosnące głównie w cieniu innych roślin lubią jasne stanowiska z rozproszonym światłem jednak tolerują kilkugodzinne pełne słońca w godzinach porannych lub popołudniowych.
